Bir yıl daha bitiyor. İnsan hayattan her
gün bir şeyler öğreniyor.
Yeni insanlar tanıyor, tanıdıklarının yeni huylarını,
yeni yüzlerini görüyor.
İnsan değişiyor...
Kızım doğacak 2015’te. Ona benim yaptığım
hataları yapmamasını öğreteceğim.
Kendi kendine yetebilmenin güzelliğini,
kendinle barışık olmanın iyiliğini ve bilerek kötülük yapmamanın zenginliğini
anlatacağım. Sabretmenin değerini, ailenin önemini ve saf sevginin gücünü
öğreteceğim.
Yeni yıl geliyor. Çarşı pazar her yer
ışıklandırılmış. Bir heyecan bir telaş.
Öğrendiklerimle bir yıla daha veda ediyoruz. Öğrendiklerim onlar bana
kalanlar.
Benim de çocuklarıma bırakabileceklerim. 2015 daha güzel bir yıl
olacak.
Konya’ya gittim. Yarın Van’dayım. Görmediğim şehirleri görmek bana iyi geliyor.
Şeb-i Aruz haftasında Mevlana’da olmak, bir yandan çalışırken, bir yandan
gezmek iyi geldi…Sevdiklerime dua ettim.
Giderek sadeleştirdiğim hayatıma yeni bir yön çiziyorum şimdi.
40
yaşında yeni hedefler belirleyip onların peşinden koşmak başka türlü bir yaşam
enerjisi gerektiriyor ve işte bu duygu kimi zaman zorunluluk gibi gelse de çoğu
zaman insanı ayakta tutan, yaşama amacı olan şey oluyor.
Geriye dönüp yaptıklarıma, yaşadıklarıma bakıyorum. Geçmişi düşünüyorum. Ne çok yorgunluk, ne çok kırgınlık, kızgınlık, ne çok hırs ve anlamsız ne çok kavga… Sevdiğim biri “kazananı olmayan bir savaş” demişti. Gerçekten de öyleymiş.
Yorumlar
Yorum Gönder